Voetjes over de bergen brengen naar het water van Venetië.
Arte Laguna Prize 2013 roept:
Kom en laat jullie ‘Voetencaroussel’ voor ons draaien.
Wat? Nu? Ja! Nu!
Oké, we komen eraan: bus huren, logeerplek regelen, voetjes checken, reisklaar maken en inladen, vervoer in Venetië zoeken. Dit alles in krap twee weken.
Maandag 4 maart 2013 op weg naar Venetië.
Een splinternieuwe bestelwagen met super snelle motor voert ons dwars door de Dolomieten die dat onbewogen toestaan.
Na anderhalve dag aankomst bij een hartelijke B&B in Dolo, 15 km van de tentoonstellingsplek.
Dan de dag erop zorgen dat alles heelhuids en zo droog mogelijk in een bootje gepakt wordt en afgezet bij de Arsenale. Nou, afgezet worden we, een godsvermogen voor 40 minuten varen. Wonderlijk contrast: de zeer zorgvuldige behandeling door de vervoerder van de, in zijn ogen, hoop schroot.
Een bijzondere ervaring: in de stromende regen varen we over het dromerig ‘Canal Grande’.
De expositieruimte is een voormalig kazerne complex met grote zalen van 19de eeuwse industriële architectuur. Indrukwekkend in hun eenvoud.
Alles is er. Stroom, een vlakke vloer, vriendelijke staf en technici en … vochtige kilte.
Het opzetten van ons werk op de juiste plek kost de curator enig hoofdbreken, maar we komen eruit.
Tussen een lieve, turf-spuitende Mexicaan en een Israëlische kunstenares met een parkje van plastic, met uitzicht op een werk met 400 zwevende zilveren ballen van Bulgaarse kunstenaars. De halve wereld lijkt hier rond te lopen.
En vanaf zondag 10 maart 2013 wandelen onze voetjes er hun eindeloze rondes, alsof er geen afstand bestaat.
Met buiten direct uitzicht over de Lagune.
We doen Venetië!
Bewolkt of regen, het zoetgevooisde licht hier, aait de aarde over haar natte bol.
