18 oktober

    

Op een modern terras in hartje Hanoi zitten we even uit te blazen van de afgelopen week in de bush in het atelier van Tung. Ons uitzicht is weer op zo’n elektra-knoop waar heel Vietnam vol mee zit.
Er boven op zitten de speakers die ons de vertrouwde communistische vrolijkheid biedt.
De zendmast hier staat gewoon op een dakje van een woonhuis. Hoezo stralingsgevaar? Geen problemen mee.
En de knoop van wat dichterbij.
Het drankje dat we drinken is wel lekker maar nou ook niet echt fantastisch. Aan de overkant op straat wordt zoals op heel veel plekken suikerriet geperst. Het opgevangen sap met wat ijsklontjes is honderd keer lekkerder! En voor 10.000 Vietnamese Dong te koop. Dat is een kwartje.

19 – 20 oktober

We komen echt bij van de eerste week. In een soort bruin cafe met classic rock zitten we heerlijk een sterke ijskoffie te drinken.

       

Op 20 oktober komt heel onverwacht Tung langs bij ons hotel en nodigt ons uit voor een biertje om 11 uur ‘s ochtends. Hij heeft een kennis erbij gehaald en iemand die we eerder op zijn verjaardagsfeest in z’n atelier hadden ontmoet. Erg gezellig allemaal. Een heel andere en opgeknapte Tung. Verfrissend!

21 oktober

Voor de laatste nacht nog worden we gevraagd te verkassen van hotelkamer. Er is een overboekingsprobleem. Geeft niet; de nieuwe kamer is een stuk goedkoper!

                                                      

Maar het is wel een uit de kluiten gewassen bezemkast. We hebben ineens geen uitzicht meer, geen koelkastje en de douche overspoelt het toilet. Erg handig. Maar het went snel. En spoelen van je gat doen we al weer helemaal Vietnamees, met water. Het werkt geweldig. Gaan we ook maken in Kampen.

Op het vliegveld van HCMC wachten we onze bagage op. Kleren en kunst laten zich gewoon vervoeren. Niemand van de controle die er ook maar iets over vraagt. Er zit toch heel wat roest en ijzer bij. Het is geen reden tot achterdocht kennelijk. Op naar Hăn en Tù!

22 oktober

Bij Han en Tu thuis is het allemaal erg klein. We zitten bij hen als ware olifanten aan een piepklein tafeltje.

Zij hebben maar één kookplaatje en een keukentje dat nog niet de helft is van de Ecostay, maar koken de sterren van de hemel. Elke dag zitten we drie keer aan tafel en proeven steeds weer iets nieuws. Echt een feest.
Het is weer heel anders wennen, maar ook prachtig gastvrij.

              

In het huisje wonen ook een broer en een neef in. Han woont in haar eigen appartement, met twee vriendinnen. We worden niet geacht daar op bezoek te gaan. Hoeft ook niet, Han en Tu zijn veel samen met ons.