ontdaan ontdoen een zinnelijk ontbloten wat in een woord besloten ligt
Ik heb een haat-liefde verhouding met taal. Het is heerlijk om met zinnen te spelen maar woorden kunnen ook behoorlijk in de weg zitten.
Ik hou van sprakeloze momenten op zijn tijd. Maar meestal ervaar ik dat pas achteraf. Ze komen onverwacht. Ik denk dat iedereen dat wel herkent.
Een toevallig gebeuren waar je ondanks jezelf mee samenvalt. Het voltrekt zich als het ware in een onmiddellijk, onverbiddelijk en onvoorwaardelijk ogenblik.
Sprakeloze momenten zijn vaak radeloze momenten. Ze lijken je te overkomen.
Een stilte valt. En het merkwaardige is, dat lijkt op een overval: iets dat buiten je om zich tegen je keert.
Maar als je op zo’n moment weet mee te vallen, dan valt dat van die overval wel mee.
Omgang met onverwachte stilte. In de schoot geworpen moment. Dans van woordeloze ogen in elkaars ogenblik. Overgave aan een vanzelfsprekend gegeven.
Zomaar ontstaan tussenbeide. Een loepzuivere impuls, een lumineus idee of een trefzekere reactie. Valt het je in of komt het in je op? Wisselstroom ..
Het lijkt wel of alles uit sprakeloosheid ontstaat.
Verstoppertje met één zoeker. Spel dat we gewend zijn, lijkt ons eigen.
Ik zet m’n tong op de polen van een platte batterij. De spanning voelt lekker. Ik moet mijn best doen om ‘m niet terug te trekken.
En dan maar doorgeven die batterij, probeer ook eens .. Het daarbij laten?
Het schuilt in iedereen: stroom om draaierig van te worden.
Er zo mee omgaan dat het krachtstroom wordt, voor gebruik door iedereen. Voor iedereen waardevol. Allemaal uitkomen.
Een experiment waarin we nooit uitgesproken raken.
Een beeld opgedragen aan dat talent.
Buut vrij.
work#art tegenwoordig handelaren in altaren
