Eerst als ANDart en later onder de naam work#art maken we poëzie in woord en beeld en gebruiken daarvoor o.a. installaties, autonoom werk en design.
Ons werk ontstaat in interactie en samenwerking en reageert op de omgeving waar het terecht komt. Zo vormt het een actuele ingreep. Als duo werken we dikwijls met gebruikt-, maar voor kunst ongebruikelijk materiaal. Onze verschillen in benaderingswijze zorgen voor het eigen karakter van het werk in relatie met tijd en ruimte. Als je de bannerfoto op de homepagina van Weg van Kunst bekijkt, zie je meteen hoe wij die relatie in 2003 onderzochten met een installatie in de voorkamer van Huize Maria.
Sinds die tijd duldt het pand meer en meer hoe we met ons artwork ingaan op haar interieur en hoe wij omgaan met de opzet binnen Weg van Kunst.
Want ook Weg van Kunst is gericht op de relatie die kunst met een privé ruimte aangaat; op de wisselwerking tussen kunstenaar, werk en lokatie.
De zorgvuldig uitgestippelde route werkt eraan mee dat de vonken van die interactie overslaan op het enthousiasme van het publiek.
Daarbij vindt happening heel vaak plaats tijdens het eerste lenteachtige weekend van het jaar. De mensen scharrelen nog wat onwennig rond in de zon die ook haar greep zoekt op het voorjaar. Het maakt nieuwsgierig om de dikwijls oude huizen en gebouwen ook van binnen te bekijken.
Behalve een sneak-preview op de website weet het publiek meestal niet wat men bij iedere lokatie verwachten kan.
Het is dus spannend om even bij wildvreemden binnen te wippen. Een heel week-end langs zo’n 22 locaties in Kampen!
Iedereen heeft zo zijn eigen moment waarin een ontmoeting zoveel met je doet, dat je even langer blijft hangen om echt contact te maken met de impact van de ingreep, het werk zelf, de kunstenaar of de eigenaar. Soms kan je de lentekriebels niet tegenhouden en raak je er niet op uitgekeken.
Eenmaal verliefd op de uitwerking? Dan koop ‘t toch gewoon en neem je ‘t mee naar huis.
Die opzet van Weg van Kunst is geïnspireerd door ‘Chambres d’Amis’, een tentoonstelling van Jan Hoet in 1986, in de Gentse binnenstad. Deze expositie in privé-interieurs was destijds nogal revolutionair omdat hij naar zijn zeggen: de kunst uit de muren van het museum liet barsten.
De vorig jaar overleden curator selecteerde toen 51 kunstenaars die een werk maakten in private woningen. Het was het openstellen van het museum met de hemel als koepel, zei Hoet. Ook hier ging het bezoek aan de tentoonstelling gepaard met een stadswandeling. Hij had dit idee opgepikt in een symposium in de VS. En Weg van Kunst heeft het weer van hem overgenomen, met een club vrijwilligers als curator, waar o.a. Bert tot vorig jaar deel van uitmaakte.
Het is geen gemakkelijke opgave om als huiseigenaar een kunstenaar in je huis toe te laten en hem of haar te laten bepalen wat er binnen jouw muren gaat plaatsvinden. Zelf kennen wij die uitdaging heel goed zoals o.a. met het experimentele werk van Frank Borst. Of om samen te werken met een vorige bewoner die weer de oorspronkelijke bewoner op film vastlegde, zoals Brigitte Wolthuis dat deed. Maar het is spannend en opwindend tegelijk voor iedereen. Want ook de kunstenaar doet een leerzame ervaring op. Hij stapt met zijn werk het privé karakter van een persoonlijk ingerichte woning binnen. Hoe eigen je je voor jouw werk zo’n ruimte toe? En het contact met het publiek is al helemaal interessant vanuit zo’n gezamenlijke invalshoek.
Wie ontvangt wie eigenlijk? Wie is bij wie te gast?
Voor Weg van Kunst is het iedere keer weer een uitdaging om scherp blijven op die oorspronkelijke opzet. Want al deze zaken bepalen de kwaliteit van de Kamper kunstroute. Niet alle combinaties bij Weg van Kunst zijn even op het scherp van de snee. Soms wordt ook naar een harmonisch samenspel gezocht of naar een gezamenlijk concept. Daar zijn wij als duo minder op uit. Met onze belichting wakkeren we liever iets aan dat tot verder onderzoeken leidt, niet alleen voor onszelf maar ook voor het publiek. Zo maakten we ook werk dat als locatie voor medekunstenaars kon dienen. Zoals de scheefgezakte wachthuisjes op het centrale plein in het centrum van de oude van Heutz Kazerne. Of het PTT tentje boven een zelf gegraven gat midden op straat, vlak voor de ingang van het toenmalig Stedelijk Museum. Of we schreven een weekend lang een spiraalvormig kalkspoor in een verlaten manege in samenwerking met een Amerikaanse kunstenares: Linda K. Anderson. Zo rekten we onze grenzen op.
Dat zie je als je alle bijdragen achter elkaar ziet in ons jubileum-fotoboek.
Art van work#art heeft in feite altijd te maken met waar we terechtkomen, ze ontstaat naar aanleiding van iets nieuws. Zo’n aanleiding kan overal vandaan komen. Het hoeft niet speciaal een omgeving te zijn, het kan ook de tijd, ter plekke gevonden materiaal of een ervaren energie zijn.
Of gevonden gereedschap zoals in Vietnam. Spannend en opwindend en graag onvoorzien, zoeken we naar het samenvallen van dingen.
Ons huis aan de IJsselkade heeft zich in al die jaren maar aan onze ingrepen overgegeven. Het huis is helemaal in het teken van een leven als kunstwerk gaan staan. Dat kan geen enkel pand in Kampen zeggen en is – naar ons weten – zelfs in Gent niet voorgekomen.
Huize Maria maar ook onze werkwijze neemt daardoor een unieke plek in, niet alleen in het Kamper kunstaanbod.
Tijdens deze Weg van Kunst gaan het huis en ons werk een interactie aan met werk wat Marjo van den Bekerom in de Toonzaal laat zien.
Het blijft nog een verrassing wat dat gaat worden omdat we – zoals altijd – via onderzoek wel zullen zien.
Wel belooft het een ingreep te worden waarbij ‘het sieraad’ eerst aansluiting zoekt met de plek en daarna pas contact zoekt met een mogelijke drager.
Die uitstraling van haar uitstalling vormt de aanleiding om verder op het werk als sieraad in te gaan, in de kasten te kijken naar wat ze verder in huis heeft. Voor onze installatie zijn wij nu ook bezig met edele en onedele metalen. We hopen dat het inspireert tot een opwindend bezoek.
Met deze aflevering van een tweede volle jaargang Loos Alarm, houden we twee jaar iedere maand contact met u.
Daarbij viert work#art heel wat meer jubilea. O.a dat ze tien jaar belangeloos meedoet aan Weg Van Kunst.
Dikwijls gingen daar maanden van voorbereiding in zitten maar maakt het publiek ook wat mee!
Voor de liefhebber geven we een fotoboek uit met beelden van alle tien installaties uit afgelopen jaren.
Bestel dat jubileumboek van work#art om je al deze kronkels weer te herinneren.
En weer verknocht, verkocht en verslingerd te raken aan de routes en weggetjes die wij met kunst plaveien.
Wie stimuleert wie eigenlijk in een leven als kunstwerk?
